در عنوان Onrush دو تیم در جاده‌ای رها می‌شوند که در ان به غیر از خودروهای مسابقه‌دهنده (یا بهتر است بگوییم مبارز) خودروهای عادی دیگری هستند که هیچ وظیفه‌ای جز شلوغ کردن صحنه نبرد و واژگون شدن بر عهده ندارند. با انجام حرکات ریسکی، پرش‌های بلند و از همه مهم‌تر آسیب زدن به حریف نواری آبی‌رنگ تحت عنوان Boost پر خواهد شد. وقتی این نوار به حداکثر میزان خود برسد، گیمر می‌تواند با سرعت بسیار بیشتر به حریفان نزدیک شده و بسیار راحت آنها را نابود کرده و برای چند ثانیه از میدان نبرد حذف نماید. تعداد Boostها تعیین‌کننده تیم برنده خواهد بود. اما بازی به همین سادگی‌ها هم نخواهد بود. نکته‌ای که در ابتدا جلب توجه می‌کند آن است که در این عنوان پشت سر رقبا بودن مزیت به حساب می‌آید و نه سبقت گرفتن و جلو زدن از آنها. در واقع از پشت سر است که می‌توان به خودروهای دیگر ضربه وارد کرد و دید خوبی از آنها داشت. در بازی دائماً افراد با Boost کردن جلو می‌افتند و فرصت به رقیب خواهد رسید تا بتازد و امتیاز کسب کند. این عامل به همراه پاداش‌هایی که از ریسک و برخوردهای گوناگون به دست می‌آید، بازی را مهیج و جذاب کرده است.
بردن در بازی منوط به تقسیم وظایف و عملکرد کلی تیم خواهد بد، پس چه کسی که عالی بازی می‌کند و چه کسی که حرفه‌ای نیست همگی در برد و باخت شریک خواهند بود و این لذت بخش است. در واقع اگر ضعیف هم هستید سعی کنید بهترین خود باشید تا به تیم تا حد توان کمک نمایید و کم کم حرفه‌ای شوید. در ضمن بازی بخشی را برای آموزش گیمرها فراهم نموده و در ویدئوها یا نوشته‌هایی تکنیک‌های اولیه بازی را آموزش می‌دهد. در بازی ۸ گروه وسیله نقلیه متفاوت وجود خواهد داشت که هر کدام وظیفه مخصوص به خود را دارند. برای مثال برخی بیشتر به درد محافظت از دیگر هم‌تیمی‌ها می‌خورند و بعضی‌ها هم مناسب حمله هستند. این مساله به مانند تمام بازی‌های آنلاین می‌تواند شمشیری دولبه باشد. از طرفی تجربه تیمی و همکاری مناسب با دوستان و پیروزی لذت‌بخش است و از طرفی دیگر ممکن است دیگران ذره‌ای به این مسائل اهمیت ندهند و روی اعصابتان رژه بروند. همچنین در هنگام بازی آنلاین توانایی قطع کردن بازی و رفتن به منوی آن را نخواهد داشت (مگر آن که کلا بازی را ببندید!).
اما نکته‌ای که کمی به بازی ضربه می‌زند کمبود محتوا برای آن است. متأسفانه بازی در حد و قواره یک عنوان ۶۰ دلاری نیست. بازی چهار ماد اصلی مختلف به همراه ۸ گروه وسیله نقلیه دارد و در حالت آنلاین خود حداقل در کوتاه مدت لذت‌بخش است، اما در حالت Single Player پس از چند ساعت تجربه بازی، تنوع کافی ندارد. وجود مادهای متنوع‌تر برای این عنوان ضروری به نظر می‌رسد، زیرا به نظر می‌رسد مادهای بازی پس از مدتی تازگی و جذابیت خود را از دست خواهند داد. شاید این مشکل بعدها با آپدیت‌ها و DLCهایی برطرف شود. اما به هر حال این عنوان در قیاس با عناوین ۶۰ دلاری دیگر بیش از حد ساده و کوچک است. حتی در بازی حالت Local Multiplayer هم وجود ندارد و نمیتوانید با اعضای خانواده و دوستان خود بر روی یک دستگاه بازی کنید. با توجه به ماهیت عنوان Onrush نبود این بخش عجیب به نظر می‌رسد، زیرا بازی اساسا برای سرگرمی ساخته شده است.
در زمینه گرافیک فنی Onrush قابل قبول است. نه کمتر و نه بیشتر. در واقع نه گرافیک عالی و فوق‌العاده‌ای دارد که بیننده را بر سر ذوق بیاورد و نه توی ذوقش خواهد زد. کیفیت بافت‌ها، نورپردازی، طراحی خودروها و …همگی چنین وضعیتی دارند. اما گرافیک هنری و طراحی مناطق و محیط‌های بازی بسیار خوب صورت پذیرفته است. جاده‌ها و مناظر بازی همگی زیبا هستند و رانندگی در آنها لذت‌بخش است. همان طور که پیش‌تر اشاره شد توپوگرافی مناطق و جاده‌های بازی به‌گونه‌ای است که دائماً در حال پریدن از تپه‌ها و فرود آمدن روی پستی‌ها هستیم. هنگامی که از تپه‌ای بالا رفته و پرشی انجام می‌دهیم، ناگهان نور خورشید در افق نمایان شده و منظره‌ای زیبا خواهد ساخت. آسمان و مناطق و مناظر دوردست هم با جزییات خوبی طراحی شده و به زیبایی کلی بازی افزوده‌اند. در مجموع می‌توان گرافیک بازی را جزو نقاط مثبت بازی به حساب آورد.
صداگذاری و موسیقی بازی وضعیت مناسبی دارند. از طرفی صدای زد و خورد و تخریب و گاز خودروها صدای عالی بازی خواهد بود و مخاطب را بیشتر درگیر مبارزات خواهد کرد و از طرف دیگر موسیقی‌های نسبتاً خشن با ضرب‌آهنگ تند کاملاً با گیم پلی آن هماهنگ است و تا به خوبی در راستای جذابیت عنوان عمل می‌کند. انتخاب موسیقی‌ها بسیار هوشمندانه صورت گرفته است. از طرفی کمی خشن هستند تا حس تخریب را منتقل می‌نمایند و از طرفی دیگر آن قدر هم خشن نیستند که فضای لذت‌بخش و شاد بازی را خراب کنند. همگی آنها هم از نظر ریتم بسیار مناسب انتخاب شده‌اند. گاهی اوقات دوست دارید به همراه بازی هد بزنید! و حرکات موزونی را هم دسته به دست انجام دهید!
در مجموع می‌توان Onrush را بازی مفرح و جذابی دانست که در تمامی بخش‌هایش از جمله گیم‌پلی، طراحی مناطق، موسیقی، صداگذاری و … خوب و یا قابل قبول عمل می‌کند. بازی می‌تواند لذت زد و خورد و تخریب را به خوبی منتقل کند و از این نظر چیزی کم نگذاشته است. گیم پلی آن را در هیچ بازی دیگری ندیده‌ایم و بازی از این نظر ارزشمند است اما بازی با توجه به قیمت ۶۰ دلاری‌اش محتوای کافی برای عرضه به مخاطب ندارد و این بزرگترین نقطه‌ضعف آن محسوب می‌شود.
امتیاز بازی ۹۰
اطلاعات بازی
- تولید کننده :Codemasters
- ناشر :Deep Silver
- Xbox Store
- Playstation Store
بازیکنان در یک تیم سه‌نفره وارد شهری می‌شوند که در حالت قرنطینه قرار داشته و باید به‌دنبال تهدیدی مرموز و عجیب باشید.
یکی از بهترین ویژگی های Gravel سادگی در بازی کردن آن است. خیلی سریع و راحت می توان با چند تنظیم ساده مسابقه خود را آغاز کنید و حتی کلید های دسته اغلب به گزینه شاسی راست برای گاز دادن و شاسی چپ برای ترمز خلاصه می شود. این سادگی باعث می شود افرادی که برای اولین بار هم بخواهند وارد دنیای اتومبیل رانی بشوند، خیلی راحت به جذابیت های بازی برسند.
اما نگذارید سادکی کار با بازی شما را فریب دهد، مسابقات Gravel می توانند بسیار هیجانی شوند. صدای بازی فوق العاده است و غرش سنگین موتور ها را از ماشین های اطراف به وضوح خواهید شنید. همچنین گل و آب به اطراف پیست ها پرتاب می شود و شما به سرعت از لابه لای آنها رد خواهید شد. تمام این ها را در کنار حرکت های هجومی ماشین های کنترل شده توسط کامپیوتر بگذارید که دائما به دنبال راندن شما به بیرون از پیست اند و به زودی خواهید دید که Gravel آنقدر هم که تصور می کردید ساده نیست.
در Gravel می توانید در ۴ سبک گوناگون بازی کنید. Cross Country که لذت بخش ترین آنهاست، مسابقات نقطه به نقطه هستند که توان شما را محیط های ناهموار و پرش های بلند می آزماید. Wild Rush فضا های طبیعی را نگه می دارد اما در مسیر های کوتاه تر و به صورت چند دور هستند. Stadium Circuits گیمر ها را به محیط های بسته پیست های حرفه ای اتومبیلرانی می برد و در فضا های تنگ تر بایستی به دنبال عبور از سایر ماشین ها باشید. Speed Cross ترکیبی از مسیر های آسفالتی و خاکی هستند که بایستی گیمر ها به هر دو محیط کاملا مسلط باشند.
