داستان بازی از یک درگیری ساده بین این دو گروه شروع میشود اما به مرور زمان اتفاقات بزرگتری هم در بازی رخ میدهند و در مجموع شاهد داستان خیلی خوبی در South Park: The Fractured but Whole هستیم که جذابیت آن تا انتهای بازی حفظ شده و به یک پایانبندی خوب از جنس ساوت پارک هم ختم میشود. اما علاوه بر اینکه کلیت داستان کیفیت خوبی دارد، روایت آن هم بهخوبی صورت میگیرد و این وسط شخصیتهای مختلف نقش بسیار مهمی ایفا میکنند؛ شخصیتهایی که مشخص است سازندهها زمان زیادی را برای پرداختن آنها سپری کردهاند و این مساله از دیالوگهایی که برای آنها نوشته شده، کاملا مشخص است. در کل دیالوگها کیفیت خیلی خوبی در بازی دارند و از آنجایی که اصلیترین شیوه روایت داستان همین دیالوگهای رد و بدل شده بین شخصیتها هستند، این مساله تاثیر خوبی روی کیفیت کلی داستان بازی گذاشته است.
حالا که به شخصیتپردازی خوب کاراکترهای بازی اشاره کردیم، حتما باید به صداگذاریهای بینقص آنها بپردازیم که اصلا یکی از دلایلی است که باعث شده شخصیتپردازی کاراکترها عالی باشد. فرقی نمیکند که با شخصیتی مهم و اصلی در بازی طرف باشید یا اینکه با یکی از کاراکترهای معمولی در سطح شهر همصحبت شوید؛ آنچه که در تمامی این شخصیتها مشترک است، صداگذاری بینقص و عالی است که هویتی منحصربهفرد به هریک از افراد شهر میبخشد. امکان ندارد که South Park: The Fractured but Whole را تمام کنید و هر وقت صحبت از آن شد، یاد صداگذاری شخصیتهایی مثل کاپیتان دیابتی، مشاور مدرسه یا پسرک معلولی که سرعت فوقالعادهای دارد نیوفتید.
South Park: The Fractured but Whole در کنار ماموریتهای اصلی که کیفیت خوبی دارند، یک سری ماموریت جانبی نیز دارد که خب نمیتوان خیلی از کیفیت آنها تعریف کرد. کارهایی مثل چسباندن پوستر یک فرد در محیطهای مختلف یا پیدا کردن تصاویری برای یکی از کاراکترهای بازی، نهتنها جذابیت چندانی ندارد، بلکه با انجام آنها پاداش خاصی هم عاید شما نمیشود. شاید مثلا در قبال این کارها پول دریافت کنید یا بتوانید با طرف مقابل سلفی بگیرید، اما هیچکدام از این موارد تاثیر مثبتی در پیشرفت شما یا جذابتر شدن بازی ایفا نمیکنند. برای مثال با پول میتوانید آیتمهایی از قبیل غذا را خریداری کنید اما بهتان قول میدهم که بدون خرید حتی یک غذا هم بهراحتی قادر به تمام کردن بازی خواهید بود و همین مساله عنصر پول در بازی را به چیزی بیمعنی تبدیل میکند. از طرف دیگر سلفی گرفتن هم باعث افزایش دنبالکنندههای شما در شبکه مجازی Coonstagram میشود که خب این کار هم تاثیر مثبتی در بازی ایفا نمیکند و با افزایش دنبالکننده، اتفاق مثبتی برایتان رخ نخواهد داد که برای این کار و سلفی گرفتن با افراد مختلف ترغیب شوید. در مجموع ماموریتهای جانبی یا فعالیتهایی مثل سلفی گرفتن و همچنین بخش ساخت و ساز آیتم در بازی، خیلی سطحی و ساده طراحی شدهاند و حتی اگر در بازی وجود نداشتند هم خللی در روند South Park: The Fractured but Whole ایجاد نمیشد.
البته جنبههای دیگر گیمپلی بازی از قبیل پازلها و امکان شخصیسازی شخصیت، شرایط به مراتب بهتری دارند و جزو نقاط قوت بازی به شمار میروند. مخصوصا شخصیسازی که به دو جنبه ظاهری و قدرت شخصیت تقسیم میشود. از حیث ظاهر به مرور زمان پوششهای مختلفی را در بازی به دست میآورید که میتوانید با استفاده از آنها شخصیتتان را به شکل و شمایل بامزهای دربیاورید. اما آنچه که تاثیر مثبت بیشتری روی گیمپلی بازی دارد، شخصیسازی کاراکتر اصلی از حیث قدرتهای ویژه است. در بازی عنصری به نام Artifact تعریف شده که قدرت شخصیت شما با آن افزایش پیدا میکند. با هر بار ارتقای سطحتان در بازی، یک فضا برای نصب Artifact به دست خواهید آورد که میتوانید از بین گزینههای متعدد موجود یکی را انتخاب کرده و قدرت کلیتان را افزایش دهید. از طرف دیگر به مرور زمان در بازی کلاسهای شخصیتی مختلفی را آزاد خواهید کرد که هریک ضربههای منحصربهفردی را در میدان مبارزه دارند و میتوانید با ترکیب ضربه و قابلیتهایی از کلاسهای مختلف، شخصیتتان را شخصیسازی و به یک مبارز منحصربهفرد تبدیل کنید. نقطه مثبت در رابطه با این قابلیتها این است که تمامی مهارتها از ابتدای بازی در دسترس نیستند و به مرور زمان با ریتم مناسبی در دسترس قرار میگیرند و همین باعث میشود تا در اواخر بازی هم چیزهای جدیدی برای امتحان کردن داشته باشید و بازی همیشه جذابیتش را، حتی در طولانیمدت، حفظ کند. البته این بدین معنی نیست که South Park: The Fractured but Whole ارزش تکرار بالایی داشته باشید و اگر پس از یک بار تمام کردن بازی دوباره بخواهید سری به شهر ساوت پارک بزنید، چیز جدید چندانی مشاهده نخواهید کرد.
اولین چیزی که پس از مشاهده گرافیک South Park: The Fractured but Whole متوجه آن خواهید شد، پایبندی بازی از حیث هنری به مجموعه انیمیشنی ساوت پارک است. سازندهها سعی کردهاند تا از این طریق هرچه بیشتر حس و حال انیمیشن را به بازی منتقل کنند و خب این تصمیم بسیار درستی هم بوده است. از طرف دیگر شخصیتها به شکل بسیار بامزه و دوستداشتنیای طراحی شدهاند و در محیطهای مختلف هم شاهد جزییات خوبی هستیم. در کل بازی از نظر بصری کم و کسری ندارد و همهچیز هم به روانترین شکل ممکن اجرا میشود. در کنار این جلوههای بصری خوب، بازی موسیقی بسیار متناسبی هم دارد و از این نظر هم عالی عمل میکند.
در کل اگر دلتان برای چندین ساعت خندیدن پشت مانیتور در حین تجربه یک بازی تنگ شده، South Park: The Fractured but Whole بهترین گزینه موجود در بازار فعلی است. با اینکه بازی دارای مشکلاتی که اشاره کردیم است، اما در کل لذت زیادی از تجربه آن خواهید برد؛ مخصوصا اگر طرفدار ساوت پارک باشید، South Park: The Fractured but Whole بازیای است که هرگز نباید تجربه آن را از دست بدهید.
نقاط قوت
- – داستان غنی با روایت مناسب
- – شخصیتپردازی عالی کاراکترها و تنوع بالای آنها
- – مبارزهها و پازلهای جذاب و سرگرمکننده
- – کیفیت خوب قسمت شخصیسازی کاراکتر
- – صداگذاریهای بینقص و موسیقیهای عالی
- – وجود حس طنز مشهور ساوت پارک در بازی
- – گرافیک خوب و طراحی عالی شخصیتها
نقاط ضعف
- – جذاب نبودن ماموریتها و فعالیتهای جانبی بازی
- – نداشتن ارزش تکرار
- – سادگی مبارزهها و کمبود باس فایت
نمره گیم تاکس به South Park: The Fractured but Whole
۸.۵/۱۰