Vampire: The Masquerade – Bloodlines 2 Review

مقدمه: بازگشت یک افسانه تاریک

بازی Vampire: The Masquerade – Bloodlines 2 پس از سال‌ها انتظار، سرانجام بازگشته تا دنیای خون‌آشامی خود را دوباره زنده کند. نسخه‌ی نخست این سری در سال ۲۰۰۴ منتشر شد و به‌خاطر فضای تاریک، روایت بزرگسالانه و انتخاب‌های اخلاقی سنگین، به اثری کالت تبدیل شد. حالا دنباله‌ی آن، پس از بیش از یک دهه آشفتگی در روند ساخت، سرانجام توسط استودیوی The Chinese Room عرضه شده است.

اگر بخواهیم صادق باشیم، Bloodlines 2 یک بازی بی‌نقص نیست. اما درست مانند شرابی قدیمی که با گذشت زمان طعم خاص‌تری پیدا کرده، این اثر هم با وجود نواقصش، هنوز می‌تواند شما را مسحور خود کند.

داستان: بیداری از خواب مرگ

داستان بازی با بیداری یک خون‌آشام کهنه‌کار به نام Phyre آغاز می‌شود. او پس از یک قرن خواب مرگ‌گونه (Torpor) دوباره از تابوت برمی‌خیزد؛ تشنه، سردرگم و گرفتار صدایی مرموز در ذهنش. این صدا متعلق به Fabien است، خون‌آشامی از دهه‌ی ۱۹۲۰ که حالا به شکلی عجیب با Phyre در یک بدن و ذهن مشترک زندگی می‌کند.

از همین نقطه، ماجراجویی آغاز می‌شود. شما باید میان سه خط زمانی مختلف سفر کنید تا بفهمید چرا این دو موجود در هم ادغام شده‌اند، چه بر سر دنیای خون‌آشام‌ها آمده، و چگونه می‌توان از فروپاشی قریب‌الوقوع جامعه‌ی Camarilla جلوگیری کرد. روایت بازی مملو از رمز و راز، توطئه‌های سیاسی و نبرد میان آزادی و کنترل است.

در مرکز این درگیری، شهر سیاتل قرار دارد؛ شهری تاریک، پوشیده از مه و پر از خون‌آشام‌هایی که در سایه‌ها زندگی می‌کنند. این بار برخلاف نسخه‌ی نخست، شما نه یک تازه‌کار بلکه یک موجود باستانی هستید، قدرتمند، مغرور و گاهی بیش از حد خطرناک.

شخصیت‌ها: خون، قدرت و انسانیت

بخش بزرگی از جذابیت Bloodlines 2 به لطف شخصیت‌های عمیق و به‌یادماندنی آن است. هرکدام از آنان لایه‌هایی از انسانیت و هیولا بودن را در خود پنهان کرده‌اند.

Fabien، با شوخ‌طبعی خاص کارآگاهان دهه‌ی بیست میلادی، هم‌زمان هم منبع طنز بازی است و هم انعکاسی از وجدان درونی Phyre.
Lou Graham، شاهزاده‌ی سابق سیاتل، نمونه‌ای از اشرافیت فاسد است که میان غرور و پشیمانی در نوسان است.
Ryong، رهبر کنونی Camarilla، با تمام قدرتش هنوز درگیر تردید و فشار سیاسی است.
Katsumi، رهبر Anarchها، برخلاف ظاهر سردش، به‌دنبال عدالت برای خون‌آشام‌های فراموش‌شده است.
و Safia، دانشمند خون‌آشام‌ها، در کنار رفتار خجالتی‌اش، قلبی پرشور و ذهنی بی‌رحم دارد.

حتی شخصیت فرعی مانند Tolly از قبیله‌ی Nosferatu نیز به‌طرز تحسین‌برانگیزی نوشته شده است؛ موجودی که ظاهر انسانی‌اش را از دست داده اما هنوز حس زندگی در او جریان دارد. این تنوع شخصیتی باعث می‌شود هر گفت‌وگو، پرتنش و واقعی به نظر برسد.

گیم‌پلی: ترکیب قدرت و ظرافت

در زمینه‌ی گیم‌پلی، Bloodlines 2 نسبت به نسخه‌ی اصلی ساده‌تر شده، اما حس قدرت در مبارزات به‌وضوح حفظ شده است.
سیستم مبارزه مبتنی بر قدرت‌های خون‌آشامی است و شما می‌توانید دشمنان را با نیروی ذهنی به هوا پرتاب کنید، سلاح‌هایشان را بربایید یا با جهش‌های سریع از میان ساختمان‌ها عبور کنید.

چه در مخفی‌کاری و چه در نبرد مستقیم، بازی به شما اجازه می‌دهد میان چهار قدرت ویژه جابه‌جا شوید. از مهارت‌های ذهنی مانند Possess و Mass Manipulation گرفته تا حملات مرگبار مثل Blood Boil، هرکدام سبک خاصی از خشونت را ارائه می‌دهند.

مکانیزم تغذیه از خون همچنان نقش کلیدی دارد؛ باید مدام شکار کنید تا انرژی لازم برای فعال‌سازی توانایی‌ها را به‌دست آورید. ترکیب هوشمندانه‌ی این نیروها در مبارزات، حسی از قدرت مطلق و بی‌رحمی را منتقل می‌کند که در کمتر بازی دیگری دیده می‌شود.

محیط و اتمسفر: سیاتل، شهری میان خون و مه

جهان بازی اگرچه محدود است، اما طراحی آن حیرت‌انگیز است. سیاتل در Bloodlines 2 زنده است؛ شهری تاریک و بارانی که نور چراغ‌ها در برف و مه می‌درخشد و موسیقی‌های غمگین نئونوآر در پس‌زمینه پخش می‌شوند.

متأسفانه، ساختار مراحل به‌شدت خطی است و مأموریت‌های جانبی اهمیت چندانی ندارند. با این حال، هر خیابان و کوچه سرشار از جزئیات است و بازتابی از دنیای خون‌آشام‌ها را با ظرافت به نمایش می‌گذارد. کاش بازی فرصت بیشتری برای کاوش آزاد در این دنیای زیبا فراهم می‌کرد.

مشکلات فنی و ایرادها

در کنار تمام زیبایی‌ها، بازی از مشکلات فنی رنج می‌برد. در نسخه‌ی پلی‌استیشن ۵ چندین بار شاهد کرش و قفل شدن مراحل بودیم. باگ‌هایی مانند گیرکردن دشمنان در دیوار یا رفتار غیرمنطقی NPCها گاهی تجربه را آزاردهنده می‌کند.

در برخی موارد حتی وقتی قوانین «ماسکراد» را می‌شکنید و در برابر انسان‌ها قدرت خون‌آشامی خود را نشان می‌دهید، واکنش‌ها غیرواقعی و سطحی است. این ناهماهنگی‌ها باعث می‌شود بازی در مقایسه با آثار نقش‌آفرینی امروزی، اندکی ناپخته به نظر برسد.

نتیجه‌گیری: بازگشتی خون‌آلود اما دوست‌داشتنی

Vampire: The Masquerade – Bloodlines 2 شاید نتواند عظمت نسخه‌ی کلاسیک را کاملاً تکرار کند، اما در انتقال حس تاریک و فلسفی دنیای خون‌آشام‌ها موفق است. روایت آن پرکشش، دیالوگ‌ها قدرتمند و شخصیت‌ها به‌یادماندنی هستند.

اگرچه مشکلات فنی و محدودیت ساختاری باعث می‌شوند بازی از سطح شاهکار فاصله بگیرد، اما برای طرفداران این جهان و عاشقان داستان‌های گوتیک، هنوز تجربه‌ای ارزشمند و منحصربه‌فرد است. این بازی یادآور این حقیقت است که حتی در دنیایی پر از خون و تاریکی، هنوز نشانه‌هایی از انسانیت باقی مانده است.