بایگانی برچسب: s

نقد و بررسی بازی Mega Man 11

صحبت Robot Masterها شد، طراحی آن‌ها چطور صورت گرفته؟ خب از قبل از انتشار بازی برخی نگران این بودند که نکند دشمنان اصلی بازی کمی ساده و بیش از حد آسان باشند. خوشبختانه یا متاسفانه، شاید دو تای آن‌ها کمی با عجله ساخته شده باشند (دارم به تو نگاه می‌کنم Block Man). هرچند که در درجات سختی عادی کماکان چالش برانگیزند اما حرکات چندان “خاصی” ندارند و واضح است که در طراحی‌شان کمی شتاب‌زدگی صورت گرفته است. به هرحال این مورد برای همگی آن‌ها صادق نیست و شما می‌توانید از مبارزات اصلی لذت کافی را کسب کنید. آن‌ها مثل MM4 کمی شخصیت پردازی هم دارند که غالبا در لهجه‌های صحبت‌کردنشان و حرکاتشان دیده می‌شود. Mega Man 11 بعنوان جایگزینی برای حالت Desperate Attackها، استفاده Gearها را برای هر یک از باس‌ها تعریف می‌کند. بعد از کم‌کردن مقدار مشخصی از خون هر باس، آن‌ها وابسته به Gearای که روی سیستمشان نصب شده وارد فاز جدیدی می‌شوند. برخی Power Gear استفاده می‌کنند و برخی Speed Gear، برای مثال Bounce Man با سرعت فراوان خود را به طرفین می‌کوبد تا به شما برخورد کند.

اما سوال مهم، آیا استفاده از Double Gear یک امر اجباری یا حداقل پیوسته است؟ هم آره و هم نه. اگر با سابقه باشید، می‌توانید با کمی تمرین و گرم کردن دست خود کل بازی را بدون استفاده از Gearها بروید، اگر حرفه‌ای تر باشید که به قول Community بازی را با لیموهای خالی هم می‌توانید تمام کنید! اما اگر بازیکن تازه وارد باشید، Double Gear ناجی شما خواهد بود. این ویژگی تنها محض آسان کردن روند بازی نیست بلکه استفاده‌های مهم دیگری هم دارد. برای مثال Power Gear همانند عمل اوورکلاک کردن اسلحه‌ها در Mega Man X عمل می‌کند، به بیانی دیگر نه تنها Buster را بهتر می‌کند بلکه کلیه سلاح‌های دیگرتان را هم دگرگون خواهد کرد. در عوض Speed Gear باعث کند شدن زمان برای فرار از تله‌ها می‌شود که با خرید یک Chip اضافه شما حتی قادر خواهید بود حین استفاده از این قدرت به تندی حرکت کنید. وقتی خون شما به میزان کم باشد استفاده از Double Gear مجاز خواهد شد که طی آن قدرت شما دوچندان شده، زمان کاملا آهسته می‌شود و Buster شما به سطحی کاملا جدید می‌رسد. هرچند که این مورد محدودیت زمانی دارد و شما تا ابد نمی‌توانید در این حالت بمانید.

طراحی فنی بازی بالاخره بعد از ۱۰ نسخه حالتی ۲.۵ بعدی پیدا کرده که ستودنی است. ظاهر جدید شخصیت‌ها، مخصوصا برخی Robot Masterها مثل Tundra Man یا Acid Man، واقعا زیباست و درخور شخصیت‌شان است. مراحل بازی هم از پس‌زمینه‌های خارق‌العاده‌ای بهره می‌برند، مثلا مرحله Fuse Man در یک نیروگاه برق است که آسمانش، سیاه بوده و ابرهایش مداوم درحال ایجاد آذرخش هستند. موسیقی بازی انقلابی نیست اما کماکان بسیار خوب است. مانعی که از عالی بودن جلوگیری می‌کند، صدای زیادی خود بازی است. لازم است استفاده از Gearها را اسپم کنید تا به کل آهنگ Stageها در سکوت فرو بروند.

صداپیشه کاراکتر مگامن به درستی انتخاب شده است و حتی از رجزخوانی گیرایی نیز برخوردار است. فریاد‌های مگامن همانند همیشه هیجان زیادی به بازیکن می‌بخشند، اما در آن سو انتخاب صداپیشه برای دشمنان اصلی بازی مناسب نبوده است؛ طوری که در هنگام مبارزه، در حالی که دشمن برای مگامن شاخ و شانه می‌کشد، شاهد اصطلاحاتی بسیار خشک و کلیشه‌ای هستیم. صداگذاری فنی بازی، از صدای سلاح‌ها تا کوچک‌ترین جزئیات همچون صدای پرش مگامن، با جزئیات فراوانی تنظیم شده است و در این میان، توسعه‌دهندگان با کاهش فرکانس‌های صدای موزیک در هنگام استفاده از دنده آبی، فضای زیبایی به بازی بخشیده‌اند.

مجموعه مگامن نه تنها به عنوان یکی از بهترین سری‌های اکشن و پلتفرمر شناخته می‌شود، بلکه موسیقی نیز نقش به‌سزایی در آن ایفا می‌کند. آهنگسازان این بازی در حالی که پایه گام‌های ۸ بیتی و راک ژاپنی را در Mega Man 11 حفظ کرده‌اند، در آن سو با اضافه کردن صداهای مدرن توانسته‌‌اند فضای گیرایی در بازی ایجاد کنند. در مراحلی همچون استیج Bounce Man که شاهد جلوه‌های رنگارنگ با بادکنک‌ها هستیم آهنگسازها توانسته‌اند موسیقی را به‌خوبی با حال و هوای مرحله تنظیم و هماهنگ کنند.

کنترل‌های بازی مگامن ۱۱ همانند نسخه‌های پیشین بسیار روان طراحی شده است و بازیکنان با نگه داشتن دکمه پرش می‌توانند میزان پرش کاراکتر خود را تنظیم کنند. از موارد جدیدی که به کنترل‌های بازی اضافه شده است توانایی تغییر جهت مگامن در هنگام تکل کردن است که البته سازندگان جزئیات زیبایی نیز در صداگذاری و انیمیشن‌های آن ایجاد کرده‌اند.

کمپانی کپکام تنظیمات بسیار کاربردی و جدیدی را برای کنترل‌های بازی در نظر گرفته است که روی روند بازی تاثیر به‌سزایی دارند. در حالی که دکمه‌های شولدر گیم‌پد پیش‌تر برای عوض کردن سلاح‌ها استفاده می‌شدند، حال این کلید‌ها برای فعال کردن دنده‌های قرمز و آبی تنظیم شده‌اند. دکمه‌ شولدر سمت راست برای دنده سرعت و سمت چپ نیز برای فعال کردن دنده‌ قرمز در نظر گرفته شده است. سازندگان، دکمه آنالوگ سمت راست را برای انتخاب کردن هشت اسلحه تنظیم کرده‌اند که کاربران می‌توانند با هر یک از جهت‌ها اسلحه مورد نظر خود را انتخاب کنند. این موضوع به سهم خودش در سرعت بخشیدن به بازی تاثیرگذار است؛ چرا که در هنگام مبارزه و صحنه‌های شلوغ، بازیکنان پیش‌تر برای این کار بازی را متوقف و به منو مراجعه می‌کردند که سلاح مورد نظر خود را انتخاب کنند. حال بازیکنان با یکی از جهت‌های آنالوگ سمت راست سلاح مورد نظر خود را انتخاب می‌کنند و با فشار دادن آنالوگ نیز آن را به حالت آبی مگامن برمی‌گردانند.

در مورد باس‌ها یا همان ربات‌های اصلی نیز باید گفت که سازندگان توانسته‌اند نبرد‌های قابل قبول و چالش‌برانگیزی، هم از نظر گیم‌پلی و هم از نظر گرافیکی، برای بازیکنان به ارمغان آورند. طراحی هنری هر یک از مراحل با توجه به ربات اصلی آن استیج طراحی شده است که در انتها به باس فایت‌های هیجان‌انگیز ختم می‌شود. البته قابلیت‌هایی که شما از دشمنان به دست می‌آورید تنها به شلیک کردن خلاصه نمی‌شود. برخی از این توانایی‌ها به عنوان زره به کمک شما می‌آید؛ در حالی که در آن سو برخی حالت‌های نهاجمی به شما می‌دهد. حتی قابلیت‌هایی تله-مانند نیز در توانایی‌های باس‌ها در نظر گرفته شده است که با شکست دادن آن‌ها می‌توانید این توانایی‌ها را کسب کنید. گفتنی است که هر یک از این سلاح‌ها در حین استفاده از دنده قرمز یا همان Power Gear عملکرد متفاوتی دارد.

کمپانی کپکام پس از گذشت ۳۰ سال از عمر مگامن باری دیگر توانست ثابت کند که می‌تواند در حالی که ریشه‌های اصلی بازی را حفظ می‌کند یک تجربه بسیار عالی و جذاب را در اختیار طرفداران آن قرار دهد. موسیقی گوش‌نواز و کنترل‌های بسیار روان مگامن ۱۱ شما را ساعت‌ها سرگرم می‌کنند؛ در حالی که بازی به لطف اضافه شدن درجات سختی، کاربران جدید را نیز با آغوشی باز پذیرا می‌شود.

البته همانطور که در قسمت داستانی نیز اشاره شد مکانیزم Double Gear صرفا برای مگامن ساخته نشده است و دکتر وایلی هم با آن نقشه‌های خبیثانه‌ای برای دشمنش کشیده است. تمامی ربات‌های بازی مگامن که طبق سنت هشت نفر هستند، به این مکانیزم مجهز شده‌اند. البته هر دو دنده در اختیار باس‌ها نیست و هر کدام تنها یکی از دنده‌ها را در اختیار دارند که در هنگام مبارزه از آن استفاده می‌کنند. از بهترین ویژگی‌های بازی Mega Man 11 می‌توان به طراحی هنری ساده و اصلی مگامن اشاره کرد. رنگ‌های ساده آبی تیره و روشن، حس و حال دوران قدیم این مجموعه را زنده می‌کنند. در نسخه‌های پیشین با شکست دادن ربات‌های دیگر، سلاح‌های آن‌ها به شما تعلق می‌گرفت و زمانی قصد داشتید از آن‌ها استفاده کنید رنگ لباس شما نیز تغییر پیدا می‌کرد. حال سازندگان نه تنها رنگ لباس را تغییر داده‌اند، بلکه در آن سو با پیاده‌سازی یک طراحی ساده، المان‌های کوچکی به طراحی لباس مگامن اضافه کرده‌اند. این موضوع در هنگام استفاده از سلاح‌ها جلوه بسیار جذابی به این کاراکتر می‌بخشد.

حال پس از چندین سال، دکتر وایلی باری دیگر به سراغ این سیستم رفته است تا بتواند انتقامش را بگیرد و به هدف پلید خود یعنی قدرت بخشیدن به ربات‌ها برسد. دکتر وایت استفاده از این چرخ‌دنده‌ها را کاری بسیار خطرناک می‌داند، اما در آن سو مگامن از جان خود می‌گذرد و به دکتر می‌گوید که از نظرش تنها راه برای پایان دادن به نقشه دکتر وایلی استفاده از همین دستگاه است. از این رو دکتر نیز از نمونه‌ای که در دوران دانشگاه ساخته بود استفاده و مگامن را به آن مجهز می‌کند.

در کنار تاثیرات سیستم جدید چرخ‌دنده‌ها روی داستان بازی، Double Gear بخش مهمی از گیم پلی این بازی را نیز در برمی‌گیرد. این سیستم، در واقع دو چرخ‌دنده کوچک را به همراه یک چرخ‌دنده بزرگ زیر نوار سلامتی و قابلیت‌های مگامن تعبیه کرده است. چرخ‌دنده قرمز رنگ با نام «دنده قدرت» (Power Gear) و چرخ‌دنده آبی رنگ با نام «دنده سرعت» (Speed Gear) برای اولین بار است که در سری مگامن به نمایش گذاشته شده‌اند. همانطور که می‌توان از نام چرخ‌دنده‌ها حدس زد، مکانیزم جدید توانایی‌های خاصی به مگامن می‌بخشد و به وی اجازه می‌دهد که مدت زمان کوتاهی از آن‌ها بهره‌مند شود.

راحی موانع پیش روی مگامن در مراحل مختلف به طور دقیق و با جزئیات بالا طراحی شده است؛ به طوری که در اوایل هر مرحله شاهد موانع آسان‌تر هستیم که رفته رفته تعدادشان با حضور دشمنان و تله‌ها بیشتر می‌شود. همانطور که در بالا اشاره شد، برای پشت سر گذاشتن موانع، شما باید به درستی از قابلیت‌ها و دنده‌های مگامن استفاده کنید؛ بنابراین استراتژی انتخاب استیج‌ها پیش از آغاز هر مرحله موردی است که ارزش تکرار بازی را بالا می‌برد. شما با توجه به قابلیت‌هایی که از باس‌ها به دست آورده‌اید مرحله موردنظر خود را آغاز می‌کنید که این موضوع می‌تواند کمک زیادی به کاربران و علاقه‌مندان اسپیدرانینگ کند. تنوع زیاد دشمنان در هر صفحه از مراحل شما را با روندی غیرتکراری روبه‌رو می‌کند. هوش مصنوعی برخی دشمنان نیز با توجه به رفتارها و موقعیت شما تغییر پیدا می‌کند که امری بسیار جالب به شمار می‌رود.

نقاط قوت

  • – مکانیزم جذاب دابل گیر
  • – دارا بودن درجه سختی‌های مختلف
  • – موسیقی گوش‌نواز با حال و هوای آثار ۸بیتی
  • – بازگشت مجموعه به ریشه‌های اصلی
  • – گرافیک مناسب و طراحی زیبای کاراکترها

نقاط ضعف

  • – صداگذاری نه‌چندان خوب باس‌ها
  • – نادیده گرفته شدن برخی مکانیزم‌های مهم بازی در درجات سختی پایین

نمره گیم تاکس به Mega Man 11 

۹/۱۰